عید است نوای عاشقان کن
ای بلبل خوشنوا فغان كن
عید است نوای عاشقان كن
چون سبزه ز خاك سر برآورد
ترك دل و برگ بوستان كن
بالشت ز سنبل و سمن ساز
وز برگ بنفشه سایبان كن
چون لاله ز سر كله بینداز
سرخوش شو و دست در میان كن
بردار سفینهی غزل را
وز هر ورقی گلی نشان كن
صد گوهر معنی ار توانی
در گوش حریف نكتهدان كن
وان دم كه رسی به شعر عطار
در مجلس عاشقان روان كن
ما صوفی صفهی صفاییم
بی خود ز خودیم و از خداییم
عطار